BÜTÜNLÜĞÜN PARÇASI
Müzik ruhumuzun ayrılmaz bir parçası mı?
Duygularımızı doruklarda yaşadığımızda nasıl ki tepkimiz de öyle oluyorsa müziğin de duyguları tercüme etmesinde etkisi oldukça yüksektir.
Sinirli olduğumuzda durağan ve motivasyonlu bir müzik dinlediğimizde olan gerginliğin uçup gitmesi,üzgün olunca hareketli müzik dinlemek veya dinlenmek isteyince daha sakin müzikler dinlemek gibi birçok yerde hayatımızın bir parçası haline geldi.
Ruhumuzla nerdeyse bir bütün diyebilirim çünkü hayatın hemen hemen her yerinde karşılaşıyoruz.
Lâkin bazı şarkılar vardır ki hem ruhu dinlendirip hem de yaşamın işleyişini bize aşılayan....
Supertramp-The Logical Song şarkısı buna güzel bir örnek olabilir.
Şarkı Supertramp'ın 1979'da "Breakfast in Amerika"albümünde hit olmuş bir single,grup üyesi Roger Hodsgon tarafından söylenmiştir.
Roger Hodsgon 12 yaşında yatılı okula verilmiş.Orda müzik hocası sayesinde şarkılarını besteleyip söylemiştir.Şarkısını 1979 da yayınlamıştır.
The Logical Song şarkısını ilk dinlediğimde aklımdan geçen müziğin başlarında böyle bir bahar havasında dolaşmak hissiyatı yaşattı.
Ki nakarat bölümünü geçtikten sonraki yükseliş müziğinin kulak tırmalayıcı bir tonu olduğunu söyleyebilirim,müzik aynı tonda slow şekilde ilerlese belki daha etkileyici olabilirdi.
Açıkçası tam ritmi tutturamamış denebilir.
Fakat şarkı sözleri gercekten muhteşem...
Maziyi anımsatma,hayatta neyin önemi olduğu hakkında sorumluluklarımız,bazı şeyleri yaşamaya mecburiyet,benliğini bulmaya çalışma,kendini sürekli sorgulama...
Düşüncelerin onu ele geçirmesi vs...ki bunların coğu gercekten olan olaylar....
Roger'in hayatına bakılınca anne babasının ayrılması,yatılı okula yerleşmesi,tek başına bir şeylerle baş etme çabasından kaynaklı bu şarkıyı kendine soru sorar şekilde yazdığı denebilir.Çünkü kişiligini bir türlü oturtamamış ve bunu şarkı sözlerine yansıtmış.
Olayın aslına geldiğimizde insanlara dışarıdan rehberlik eden çokken içten rehberlik eden kimsesi yokmuş o yüzden "lütfen bana kim olduğumu söyle" cümlesi kullanılıyor.İçine kapanık birisi ve hayatın koşullarından buna iteklendiğini dışardan çok desteklense de kendi içinde de bunu yaşayıp, aile sıcaklığını sevgisini de hissetmek istemiş olabilir.
Velhasıl bu durumlara bakıldığı zaman müzik bir nevi psikolojik tedavi gibi de düşünülebilir.
İnsanlar ne kadar yargılayıcı da olsa düşüncelerimizi dışa vurabilip,kendi içimizde benliğimizi bulabilmeliyiz.
Geçmis geleceğin yön göstericisi denebilir.
Müzik ruhun gıdası diye de boşa denmediğini anlamış oluyoruz,her halükarda yediğimiz bir yemek misali....